یکی از رسوم خوب مردم برخی مناطق گذاشتن کاسه‌های آب بر سر قبور درگذشتگان است. مردم محلی معتقد هستند این آب خیرات اموات است و ثوابی که از سیرآب شدن پرندگان حاصل می‌شود به روح درگذشته می‌رسد.
هرچه به شهرهای مرکزی ایران نزدیکتر می‌شویم از جنگل‌ها کاسته و بر کویر و دشت‌های خشک آن افزوده می‌شود. خشکسالی و کمبود آب و باران معقوله تازه‌ای برای ایرانی‌ها نیست چراکه از دیرباز با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند و ترفندهای مختلفی اعم از قنات و آب انبار و ... را برای نگهداری از آب و بدست آوردن آن به کار بسته‌اند.
اما در این میان فرهنگ‌ها و آداب و رسوم مختلفی نیز شکل گرفته‌است. یکی از آنها گذاشتن کاسه‌های آب بر سر قبور درگذشتگان است. مردم محلی معتقد هستند این آب خیرات اموات است و ثوابی که از سیرآب شدن پرندگان حاصل می‌شود به روح درگذشته می‌رسد.
«محمد میرشکرایی» پژوهشگر و مردم شناس دراین باره به خبرنگار CHN گفت: «مردم به دنبال ثواب آن هستند به طور مثال اگر به کبوتر یا پرنده‌ای دانه بدهیم آیا قصدمان فقط سیر کردن آن پرنده است یا به دنبال ثوابش هم هستیم؟ این مورد نیز اینگونه است و عامه مردم معتقد هستند که ثواب دارد.» او ادامه داد: «حتا در برخی مناطق روی سنگ قبرها چاله‌ای حفر می‌کنند تا با بارش باران مقداری آب در آن جمع شود و پرندگان بتوانند از آن استفاده کنند در برخی مناطق نیز کاسه‌های آب روی قبرها گذاشته می‌شود تا ثوابی که از سیرآب کردن پرنده بدست می‌آید به روح درگذشته برسد.»
به گفته میرشکرایی، این رسم در بسیاری از مناطق ایران اجرا می‌شود از فارس و کازرون گرفته تا کاشان و اصفهان و نایین و یکی از رسوم مرسوم در این مناطق به حساب می‌آید.
به گزارش CHN، گشت و گذار در قبرستان‌ها علاوه بر عبرت آموزی درس‌های دیگری نیز برای ما دارد. گاهی دیدن کاسه آبی کوچک روی قبر یک کودک یک ساله این مهم را گوشزد می‌کند که این دنیا یک دم آمدن و یک دم رفتن است.
دیدگاه
داود
سلام جناب مدیر خوبی